نظر بال راست یا بیدار؟ سیاست پیچیده & Yellowstone& .

این صفحه به دلیل مغایرت با اصول کشور حذف گردید.

این پیام به دلیل هک شدن احتمالی صفحه است و توسط مدیر منتشر نشده است.

این سایت هیچ مسئولیتی را در مورد این محتوا نمی‌پذیرد.

پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: «مردم به‌وسیله شرط‌بندی مال خود را از دست می‌دهند و در آتش جهنم می‌سوزند.»

این مطالب از سوی مدیر سایت تایید نمی‌شوند.

سلب مسئولیت: مدیر این سایت مسئولیتی در قبال محتوای این صفحه ندارد.

قمار و شرط بندی بر اساس قوانین کشور، جرم و تخلف قانونی به شمار می‌رود.

محتوای این صفحه به صورت غیر مجاز منتشر شده است.

سلب مسئولیت قانونی نسبت به تمام مطالب درج شده در این صفحه.

شاید هدف او این باشد، اما نمایش به این شکل اجرا نمی شود: شریدان فقط داتون و جهان و شیوه زندگی اش را بیش از حد دوست دارد. بله، دامدار-پدرسالار عیب و نقصی دارد. (اما چه کسی این کار را نمی کند؟) بله، او برای محافظت از خانواده و سرزمین خود مرتکب قتل می شود. (اما ساده لوح نباشید، گاهی اوقات این همان کاری است که رهبران انجام می دهند.) بله، می توانید بگویید که او در تربیت فرزندانش کار کمتری انجام داده است. (بگذار پدر بدون گناه سنگ اول را بیندازد.) اما هسته دنیای او، نظم سیاسی مینیاتوری مزرعه یلواستون، مکان خوب و یک سیستم خوب است، چیزی که ارزش جنگیدن دارد، آخرین جزیره در دریای کاندومینیوم ها و کافی شاپ هایی که در آن انسانیت واقعی هنوز در دسترس است و رابطه بین انسان و طبیعت هنوز خالص است.

من می توانم به این تحلیل ادامه دهم، اما مقاله ون آرندونک آن را به خوبی نشان می دهد:

برای نمایشی در مورد یک قطعه زمین عظیم – و داتون به اندازه کافی بزرگ است که اساساً یک دولت ملت است – واقعاً فقط دو ساختمان در آن وجود دارد که اهمیت دارند. بزرگ‌ترین، برجسته‌ترین و ظاهراً چشمگیرترین، اقامتگاه داتون است که عمارت چوبی و رودخانه‌ای برجسته است. این برای ترساندن درون و بیرون طراحی شده است و دکور آن ترکیبی خاص از ثروت و غربی بودن آمریکایی است. دشمنان داتون اغلب سرمایه گذاران بی روح و نفرت انگیز دره سیلیکون هستند، افرادی که تمایل دارند سقف های فوق العاده بلند، روشنی مدرن، ورق های شیشه ای عظیم و روکش های بسیار براق را ترجیح دهند. در مقابل، اقامتگاه داتون یک مکان چوبی تیره و شومینه است. روی دیوار سرهای گوزن، صندلی های چرمی با میخ برنجی و طرح های پندلتون وجود دارد. داتون ها یک سرآشپز خصوصی دارند، اما همه آنها چکمه های گاوچران خود را داخل خانه می پوشند. به علاوه، نام سرآشپز Gator است. این ثروت است، بسیار خوب، اما از طریق یک منشور معتبر از سبک فیلتر شده است. این ثروت است، اما خوب است، زیرا داتون ها همان چیزی را که مونتانا باید باشد، دریافت می کنند.

تنها ساختار دیگر با هر گونه اهمیت پایدار در “یلوستون”در قسمت دیگری از مزرعه داتون قرار دارد: خانه ای که همه دستان دامداری در آن زندگی می کنند. تنگ و شلوغ است، دو یا سه اتاق از یک فضای نشیمن با آشپزخانه، حمام و اتاقی که در آن نیم دوجین یا چند گاوچران همگی روی دو طبقه می‌خوابند. خانه تختی پر از پتوهای چهارخانه و قوطی های خالی آبجو و فرش های دستباف است. اینجا جایی است که شخصیت‌هایی با نام‌هایی مانند لوید و کولبی و واکر تف می‌کنند و بازی‌های مشروب‌خوری انجام می‌دهند و قبل از اینکه صبح روز بعد تلوتلو بخورند از خواب بیدار شوند تا گله را به مرتع جدیدی منتقل کنند. دیوارهای خانه تختخواب‌شو با تصاویر مجلات پاره‌شده از زنان زیبا پوشیده شده است – نه برهنه، بلکه زنانی پاکدست و خندان. در خانه ی تخت خواب آلودگی و خشن وجود دارد، اما خوب است. خانه تختی مکانی سخت است، و همچنین همان چیزی است که “یلوستون”بهترین و واقعی ترین مکان روی زمین است.

شرط‌بندی یک فعالیت پرخطر است که سرمایه شما را تهدید می‌کند.

مدیریت هیچ مسئولیتی در قبال این صفحه ندارد.

مسئولیت استفاده از این مطالب به عهده خود کاربر است.

این مقاله در ادامه به توصیف روشی می‌پردازد که این فرهنگ خانه‌های تختخواب‌شو یک مرد جوان مشکل‌دار را نجات می‌دهد، یک جنایتکار در حال ساخت که توسط یکی از بستگانش نجات می‌یابد که اساساً او را به دنیای داتون می‌برد – یکی از اصلی‌ترین قوس‌های روایی نمایش و یکی بدون معادل. در سبک سنتی تر نمایش پرستیژ. هیچ کارآموزی مافیایی وجود ندارد که در «سوپرانوها» به خوبی پایان یابد. بنیادگرایان مورمون در «عشق بزرگ» یا پلیس‌های فاسد در «سپر» واقعاً پناهگاه‌هایی را در دنیایی بی‌قلب ارائه نمی‌کنند. و هر چه در مورد کارآموزی در “برکینگ بد” کمتر گفته شود، بهتر است. استثنایی که این قاعده را ثابت می کند، «مردان دیوانه» است، که در آن دون دریپر (به شیوه خود) رئیس خوبی برای پگی اولسون است – اما این به این دلیل است که او جایگزین فمینیستی اولیه فرهنگ پسران قدیمی اش را نشان می دهد، مخاطبان جانشینی می شوند که ما از طریق آن ها از طریق او انجام می دهیم. زرق و برق دنیای قدیم و همچنین سرنگونی آن را تجربه کنید.

در «یلواستون» چنین جانشین اخلاقی برتری وجود ندارد، فقط افراد خارجی ایالت آبی در حال چرخش هستند که به وضوح همه بدتر از داتون هستند، صرف نظر از گناهانش، سرمایه داری شرکتی که باعث می شود سرمایه داری خانوادگی او شبیه بهترین چیزی باشد که یک جهان سقوط کرده می تواند ارائه دهد. و شخصیتی مانند دکتر وجود ندارد. جنیفر ملفی از «سوپرانوها» یا اسکایلر وایت از «برکینگ بد»، توانمندی که در نهایت ممکن است ضدقهرمان مرد را روشن کند، شر او را تشخیص دهد و بخشی از تماشاگران را که فکر می‌کردند قرار است او را تشویق کند سرزنش کند. (فرزندان بزرگسال داتون همگی زخم‌ها و روابط پیچیده‌ای با پدرشان دارند، اما تا به حال، بهترین آنها، کیس، به وضوح جنبه با فضیلت فرهنگ مزرعه‌داری و خانه‌داری را تجسم می‌دهد؛ کسی که بیش از همه از خانواده بیگانه است، فرزند خوانده. جیمی با کینه ها و جاه طلبی های غیر گاوچران غوطه ور می شود.)

درست است، آن برنامه‌های پرستیژ قدیمی‌تر هرگز در بازگرداندن مخاطبان خود از جذابیت خطرناکی که ضدقهرمان‌هایشان ایجاد می‌کردند، کاملاً موفق نبودند: در عوض، آن‌ها با اطمینان آنچه را که امیلی نوسبوم از نیویورکر به‌عنوان «طرفداران بد» توصیف می‌کرد، تولید می‌کردند، بینندگانی که به نظر می‌رسید معتقد بودند که قرار بود فقط آن‌ها را داشته باشند. در پاییز پدرسالار را ریشه کن و از شرورها و قانون مداران که برای اصلاح از او ناله می کنند، حقیر شم. اما آن طرفداران در واقع آن برنامه‌ها را اشتباه می‌خواندند، در حالی که طرفداری که داتون و خانواده‌اش را به جانشینان احتمالی‌شان ترجیح می‌دهد، فقط «یلوستون» را درست می‌خواند.

توجه داشته باشید که گفتم «جانشینان». افراد غیر داتونی وجود دارند که دعوت به همدردی می کنند، اما آنها پیشینیان خانواده به عنوان مباشر مونتانا هستند – بومیان آمریکایی، که نمایش کاملاً با آنها همدردی می کند و از طریق آنها صحنه ها و مونولوگ هایی که بیدار خوانده می شوند وارد می شوند.