پس از انتشار بیانیه مورد علاقه، نشست 158 وزیر خارجه اتحادیه عرب و کمیته خودخوانی 4 طرف به ویژه در جمهوری اسلامی، وزارت امور خارجه این نشست را محکوم کرد.
به گزارش فارس، سخنگوی کنعانیان وزارت امور خارجه گفت: صدور چنین اظهاراتی نشانه عدم درک صحیح برخی از کشورهای مذکور از سیر تحولات منطقه و ناآگاهی نسبت به واقعیت های منطقه غرب آسیا است.
کنعانی با رد اظهارات ادعاهای ایران به ویژه جزایر سه گانه، تمامی اقدامات ایران را به عنوان بخشی از حاکمیت این کشور بر تمامیت ارضی کشور محکوم و دخالت دیگران در این زمینه را محکوم کرد.
چندی پیش نیز در سال 1386 سران اتحادیه عرب این اشتباه راهبردی را در رابطه با ایران تکرار کردند و در آن نشست سه روزه که به رهبری و حمایت عربستان در ریاض برگزار شد، شیوخ عرب مالکیت ایران بر این سه را فراموش کردند. جزایر حسین شریعتمداری در یادداشتی با عنوان «آواز کوچه باغی» به تشریح دلایل تاریخی و حقوقی مالکیت ایران بر مناطق فوق پرداخت و در شرایط کنونی بازنشر آن یادداشت ضروری به نظر می رسد.
در ادامه متن یادداشت آمده است:
«آواز کوچه باغی» در فرهنگ تهران باستان اصطلاحی شناخته شده است و در مواردی به ضرب المثل تبدیل شده است. به قول بزرگ ترها – که امروز تعدادشان زیاد نیست – در آن سال های نه چندان دور، تهران شهری آرام بود و تمام شب همه جا را سکوت فرا گرفته بود. مردمی که به هر دلیلی مجبور بودند در ساعات پایانی شب از خیابان های تاریک و خلوت عبور کنند و از تاریکی و کویری هراس داشتند، برای غلبه بر ترس خود با صدای بلند فریاد می زدند. این صداها به صداهای باغ خیابان معروف بود – یا یکی از انواع صداهای باغ خیابان بود – و وقتی صدای غریبه مثل این صدا بلند می شد و آخرش با کلماتی مثل حبیب من… عزیز من. .. امان امان و… در هوا طنین انداز شد، برخی اهالی محل که دل و فکر بیشتری داشتند و انگیزه رهگذر را خواننده می دانستند، سرشان را از پنجره بیرون آوردند و مرا گرم کردند. کلمات! … متاسفم! و … با و حورومی می‌کردان، این که نتی نیر! نترس! ما بیداریم…
روز پنجشنبه هفته گذشته وزرای خارجه، دفاع و امنیت کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در پایان نشست سه روزه خود در ریاض، بار دیگر – مانند چند سال گذشته – بیانیه ای درباره آمریکا صادر کردند. و کوکھ و ابوموسی از ادعای مالکیت امارات عربی بر جزایر سه گانه حمایت کرد و از جهموری اسلامی ایران خواست تا از طریق مذاکره به اختلافات موجود بر سر مالکیت این سه جزیره پایان دهد!
اعضای شورای همکاری خلیج فارس -عربستان، کویت، امارات متحده عربی، بحرین، قطر و عمان – که هیچکدام از آنها بیش از 100 سال است که تأسیس نشده اند، به خوبی از حاکمیت مطلق ایران بر جزایر سه گانه آگاه هستند. شواهد انکارناپذیر این حاکمیت آنها در دورترین افق های ذهنی خود حتی نمی توانند روزی را تصور کنند که این قاعده کمترین نگرانی را ایجاد کند، بنابراین هرچقدر هم انگیزه آنها از تکرار این ادعا بی اساس و بی اساس باشد، وجود ندارد. احتمال اینکه این سه جزیره توسط ایران اداره شود. پس قضیه چیه
برای پاسخ به این سوال ابتدا باید به اسنادی اشاره کرد که حاکی از حاکمیت مطلق ایران بر جزایر سه گانه است;
1- علاوه بر نقشه های متعددی که از زمان یونان باستان – قبل از میلاد مسیح – برجای مانده است که در آنها تمام جزایر خلیج فارس تحت عنوان قسمتی از سرزمین ایران ذکر شده است، در قرون اخیر نیز همه رسمی نقشه هایی از کشورهایی مانند انگلستان، فرانسه، روسیه، پرتغال، اسپانیا و … تهیه و به عنوان اسناد رسمی نگهداری می شود، جزایر خلیج فارس شامل سه جزیره بزرگ و کوچک و ابوموسی جزء جزایر شناخته شده اند. از خاک ایران از جمله دولت انگلیس که بیش از دو قرن در منطقه حضور داشت و در مواردی با دولت های وقت ایران درگیر بود، در مجموع 23 نقشه رسمی از منطقه تهیه کرد که در آن هر سه جزیره – بدون استثنا – متعلق به ایران است.
2- در سال 1830 کاپیتان جی. ب. Brooks GBBRUCKS نقشه های رنگی خلیج فارس را از شرکت هند شرقی وابسته به دولت استعماری بریتانیا تولید می کند. در این نقشه رنگی که نسخه هایی از آن در وزارت امور خارجه انگلیس و مخزن اسناد سازمان ملل نگهداری می شود، 3 جزیره بزرگ و کوچک تنب و ابوموسی به رنگ خاک ایران ترسیم شده است. کاپیتان بروکس برای تهیه این نقشه نزدیک به 12 سال در منطقه خلیج فارس سپری کرد.
3- در سال 1835 «ساموئل هانل» از طرف دولت انگلیس مأمور تعیین حدود جزایر خلیج فارس شد. هانل در نقشه خود خطی موهوم در آب های خلیج فارس ترسیم می کند و سه جزیره در قسمت بالای شمالی این خط خیالی قرار دارد و به ایران مربوط می شود.
4- در ژانویه 1836، جانشین سرگرد موریسون، ساموئل هانل، ماموریت او را بر عهده می گیرد و پس از مذاکره با شیوخ خلیج فارس، نقشه هایی را تهیه می کند که مورد تایید آنها قرار گرفته است. در این نقشه سه جزیره در عمق بیشتری از خاک ایران قرار دارند.
5- در سال 1881 نیروی دریایی بریتانیا نقشه دیگری از منطقه خلیج فارس تهیه کرد که در آن سه جزیره و خاک ایران یک رنگ است. مقالات و مقالات
6- در سال 1886 اداره اطلاعات دولت انگلیس نقشه ایران را با رنگ جزایر و خاک ایران تهیه کرد و در 12 ژوئن همان سال این نقشه توسط ناصرالدین شاه تحویل ناصرالدین شاه شد. وزیر مختار انگلیسی در تهران.
7- دولت ایران در سال 1908 امتیاز استخراج شن و ماسه قرمز – سنگ – را به وینگهاوس آلمان داد که دولت انگلیس به دلیل تیرگی روابط با آلمان با آن مخالفت کرد و دولت انگلیس با امتیاز استخراج ماسه قرمز مخالفت کرد. شرکت انگلیسی این تکیں بر ایرانی گوردین…
و از آن اسناد دیگر، از جمله احکامی که دولتهای وقت ایران منصوب می‌کردند – استانداردهایی – خودشان در بندرلینگا – که شبه‌جزیره ذکر شده بخشی از آن بود – بررسی می‌کنیم.
8- اصیل ترین – و تنها- سندی که امارات برای اثبات ادعای خود ارائه می کند، نامه ای است که شیخ یوسف، والی بندرلنگای ایران، در سال 1882 میلادی به شیخ حمید القاسمی، حاکم رأس الخیمه نوشت. با عنوان «مقدمه و بیان ادبیات» که در آن زمان بسیار متداول بود به نام های مشابه بسیار نوشته می شد. ابوموسی از شماست (در خدمت شما هستیم!)
شایان ذکر است که شیخ یوسف در نامه زیر خطاب به حاکم راس الخیمه می گوید: «بلاد لینجه بیلدکام» یعنی شهر بندرلینگا نیز شهر شماست و عجیب است که وقتی اماراتی ها به این نامه اشاره می کنند. ، فقط آخرین جمله است که به وضوح بیانگر جمله قبلی است 1 مقدمه حذف شد!
9- در حقوق بين الملل و قوانين مربوط به مرزها و سرزمين ها، حاكميت يك كشور بر يك منطقه از طرق مختلف قابل احراز است. از جمله «مالکیت تاریخی»، حاکمیت مؤثر – یعنی برافراشتن پرچم، مقامات مستقر، حضور نیروهای نظامی و غیره.
10- در میان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، بحرین با سایر کشورهای عضو، حساب جداگانه ای دارد، زیرا بحرین بخشی از خاک ایران بود که در جریان درگیری غیرقانونی شاه مهدی و رژیم صهیونیستی از ایران جدا شد. ایالات متحده آمریکا و انگلیس و امروز آرزوی اصلی مردم بحرین این است که این استان جدا شده از ایران را به سرزمین اصلی و مادری خود یعنی ایران اسلامی بازگردانند و بدیهی است که این حق مسلمین در ایران و مردم استان جدا شده را نباید و نمی توان نادیده گرفت.
11- و اینک با توجه به اسناد ذکر شده که به حاکمیت مطلق و بلامنازع ایران بر جزایر سه گانه اشاره شده است، باید به این سوال برگردیم که انگیزه واقعی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس از ادعای حاکمیت چیست؟ امارات بر فراز جزایر سه گانه؟ و آیا این ادعا می تواند دلیل دیگری جز ترس آنها از زلزله ای که انقلاب اسلامی بر سر دولت های قرون وسطایی و غیرقانونی انداخت، داشته باشد؟
تمامی دولت های مذکور با دخالت مستقیم قدرت های استکباری شکل گرفت و مردم کمترین دخالتی در تعیین کشور، سیاست ها و تصمیم گیری های آن نداشتند و ندارند. از سوی دیگر، همه کشورهای عضو این شورا متهم به همکاری با رژیم صهیونیستی در میان مردم خود – و حداقل بی‌مورد جنایات این رژیم علیه مردم مظلوم فلسطین هستند. حاکمان کشورهای مذکور به خوبی می دانند که در عصر بیداری اسلامی – به الگوی انقلاب اسلامی – حکومت یک خانواده بر سرنوشت مردم و غارت منابع ملی امکان پذیر نیست و از زمان وقوع زلزله منجر به فروپاشی رژیم های غیرقانونی می شود، این ناشی از الگوی جمهوری اسلامی ایران است. آنها می دانند – و در این مورد حق با آنهاست! – دشمنی با ایران اسلامی به عنوان یکی از اهداف راهبردی انتخاب شده است … و چه انتخاب خطرناکی نه برای ایران که برای ادامه حکومت خودشان.
