شاید نامزدترین جمله هفته توسط یک منتقد تایمز باشد که اغلب در این فیلم ظاهر می شود، جیمز پونیووزیک، درباره اینکه حساب های رسانه های اجتماعی با چه سرعتی تصاویر جدید سناتور جاش هاولی را در حال فرار از کنگره در طول ژانویه به نمایش گذاشته و به تمسخر گرفتند. شورش 6: “به تعبیر کارل فون کلاوزویتز، این ادامه سیاست توسط میم های دیگر بود.” (از دیوید کارلیون از منهتن و کیت هرمان از رالی، NC، در میان دیگران، برای جلب توجه به این موضوع تشکر می کنم.)
مونیکا هسه، در واشنگتن پست، آنچه را که لیز چنی، نایب رئیس ژانویه، بررسی کرد. کمیته 6، از طریق: “نماینده. طبق گزارش ها، مایک کلی (R-Pa.) گفته است که شکست چنی در حمایت از ترامپ پس از شورش مانند نگاه کردن به جایگاه ها برای «دیدن دوست دخترت در طرف مخالفان» بود. تبعیض جنسی نفس گیر بود: این ایده که سومین جمهوری خواه در مجلس نمایندگان را نه به عنوان یکی از اعضای ارشد حزب، بلکه به عنوان یک گروه جمعی در نظر گرفت که وفاداری او را می توان مانند یک ژاکت نامه نگار به تن کرد. (فیل کارلسن، پورتلند جنوبی، مین)
همچنین در The Post، مت بای ستایش از دستیاران سابق ترامپ، سارا متیوز و متیو پاتینگر را زیر سوال برد: «اگر ما باید از متیوز و پاتینگر برای بیان حقیقت در مورد روزهای پایانی ترامپ تشکر کنیم، پس باید از آنها نیز برای این میراث تشکر کنیم. ” (مارک ون لون، همیلتون، مونت.)
و پل شوارتزمن از تجزیه و تحلیل سرنوشت نامشخص جری نادلر نماینده نیویورک لذت برد: “یهودیت نادلر از زمانی که تقسیم مجدد او را در ترشی قرار داده است اهمیت جدیدی پیدا کرده است.” (مایکل اسکلر، واشنگتن، دی سی)
تام نیکولز در خبرنامه خود در آتلانتیک نوشت: «در پیشین تایمز، ما هنوز بر سر این موضوع بحث می‌کردیم تا از آنچه برای جمهوری‌خواهان در دوره ترامپ آمده شگفت‌زده شود. سیاست به جای اینکه مسلمانان کمونیست دستگاه های رای گیری ما در ونزوئلا را با کمک برنامه فضایی ایتالیا تسخیر کرده باشند. (جیم پرایس، اوک پارک، ایل.)
گیل کالینز در تایمز نوشت: «دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد و آن‌هایی از ما که برای امرار معاش سیاستمداران را مسخره می‌کنیم، به سرزمین فرصت‌های همیشگی نقل مکان کردیم». (استیو کوهن، رستون، وا.)
