کاخ سفید اصرار دارد که پرزیدنت بایدن زمانی که در کنفرانس خبری روز دوشنبه با نخست وزیر ژاپن در توکیو، به این سوال که “آیا حاضرید برای دفاع از نظر نظامی درگیر شوید” قاطعانه پاسخ مثبت داد. تایوان اگر به آن برسد؟»
این چرخش دیپلماتیک را باور نکنید که در اینجا چیزی برای دیدن وجود ندارد. همچنین باور نکنید که رئیس جمهور نمی دانست دارد چه می کند. آنچه بایدن گفت است دراماتیک – و همچنین محتاطانه، ضروری و هوشمندانه. او در حال نشان دادن حس تاریخ، حس لحظه و این حس است که پس از حمله روسیه به اوکراین، قوانین جدیدی اعمال می شود.
سیاست آمریکا در قبال تایوان در 43 سال گذشته عمدتاً توسط دو توافق هسته ای، اگر تا حدودی مبهم، اداره می شود. اولی، سیاست چین واحد، که بایدن مجدداً در توکیو آن را تأیید کرد، مبنایی برای به رسمیت شناختن دیپلماتیک واشنگتن از پکن به عنوان تنها دولت قانونی چین است.
قانون دوم، قانون روابط تایوان در سال 1979، مبنایی برای ادامه روابط ما با تایوان به عنوان یک نهاد خودگردان است. اما برخلاف معاهداتی که ایالات متحده با ژاپن و کره جنوبی حفظ کرده است، این عمل انجام می شود توجه داشته باشید نیروهای آمریکایی را ملزم کنید در صورت حمله به دفاع از جزیره بیایند – فقط این که ما سلاح های مورد نیاز تایوان برای دفاع از خود را در اختیار تایوان قرار خواهیم داد.
روسای جمهور سابق، از جمله دونالد ترامپ، اشاره کرده اند که ایالات متحده برای تایوان می جنگد، اما در غیر این صورت به طور مطالعه ای در مورد این موضوع مبهم مانده اند. این ممکن است زمانی در خدمت اهداف استراتژیک واشنگتن بوده باشد، حداقل زمانی که روابط با پکن گرم یا باثبات بود.
اما شی جین پینگ قوانین بازی را تغییر داده است.
او این کار را در پکن با قرار دادن خود به عنوان رهبر مادام العمر انجام داد. او این کار را در هنگ کنگ با حذف فرمول «یک کشور، دو سیستم» و سرکوب اعتراضات طرفدار دموکراسی انجام داد. او این کار را با نادیده گرفتن حکم دادگاه دائمی داوری علیه ادعاهای ظالمانه چین برای تصاحب بیشتر دریای چین جنوبی انجام داد. او این کار را از طریق سیاست سرقت صنعتی مالکیت معنوی و اطلاعات دولتی ایالات متحده انجام داد. او این کار را از طریق سیاست سنگ اندازی و اطلاعات نادرست Covid-19 انجام داد. او این کار را با وعده دوستی با روسیه انجام داد که به ولادیمیر پوتین اطمینان داد که می تواند بدون مجازات نسبی به اوکراین حمله کند.
و او قواعد بازی را از طریق برخی از تهاجمی ترین تحریکات نظامی علیه تایوان در چند دهه اخیر تغییر داد. کشورهایی که برای دعوا خراب می شوند، تمایل به گرفتن آنها دارند.
پس از آن که عقب نشینی پر هرج و مرج ایالات متحده از افغانستان که تهدید به تبدیل شدن به یک شکست جهانی شد، بیشتر شد. ارگان های تبلیغاتی چین شروع به صحبت از “اثر افغان” کردند. تابستان گذشته در سرمقاله ای در گلوبال تایمز پکن هشدار داده شد که “آغوش واشنگتن بسیار دراز است، بنابراین پکن و مسکو باید آنها را در جاهایی که واشنگتن غرور خود را نشان می دهد و توانایی های خود را به نمایش می گذارد کوتاه کنند.”
پس بایدن چه می‌کرد؟ به فرمول‌های دیپلماتیک وضعیت فعلی مرده پایبند باشید؟
این اولین باری نیست که بایدن پیشنهاد می کند که ایالات متحده برای تایوان بجنگد، اما آخرین باری که او چیزی در همین راستا گفت، مطبوعات آن را به عنوان یک گاف کلاسیک بایدن تلقی کردند. حالا باید مشخص شود که منظورش این است. او در توکیو تاکید کرد که تهاجم به تایوان یک فاجعه همتراز با اوکراین خواهد بود – و او مایل است برای متوقف کردن آن بسیار فراتر برود.
این یک راه خوب برای تکرار نکردن اشتباه بدنام دین آچسون در سال 1950 است که کره جنوبی را از محدوده دفاعی ایالات متحده در آسیا مستثنی کرد، که در اواخر همان سال به حمله کره شمالی دعوت شد. همچنین این روش خوبی برای تکرار نکردن اشتباهات خود بایدن در آستانه حمله به اوکراین است که به پوتین دلایل زیادی برای شک در قدرت تعهدات واشنگتن در قبال کیف داد.
همچنین مبنای خوبی برای روابط نظامی بازتر با تایوان است. سال گذشته وال استریت ژورنال این خبر را منتشر کرد که چند ده تن از نیروهای عملیات ویژه ایالات متحده و تفنگداران دریایی در تایوان هستند و مخفیانه به همتایان جزیره ای خود آموزش می دهند. آن گروه باید رشد کند.
فروش انواع سیستم‌های تسلیحاتی کوچک‌تر – Stingers، Javelins، Switchblades – که روس‌ها را در اوکراین خنثی کرده‌اند و به سختی هدف قرار می‌گیرند و به آسانی پراکنده می‌شوند، از سوی ایالات متحده نیز باید انجام شود. پکن چنین اقداماتی را تحریک آمیز خواهد خواند، اما این فقط یک بازدارندگی است. نکته این است که هزینه‌های تهاجم فراتر از هر چیزی است که حتی یک شوونیست سرسخت مانند شی جین‌پینگ حاضر به پرداخت آن است.
دو مورد دیگر نخست، بودجه دفاعی تایوان، هم در رابطه با اقتصاد قوی و هم با تهدید نظامی که با آن مواجه است، علیرغم رشد اخیر، به طرز مفتضحانه ای پایین است. دولت بایدن باید به تایپه تاکید کند که اشتهای مردم آمریکا برای کمک نظامی به متحدانمان با تمایل آنها برای کمک به خودشان رابطه مستقیم دارد.
دوم، هزینه‌های دفاعی ایالات متحده، علیرغم افزایش‌های اسمی، به دلیل تورم بسیار پایین است، با وجود نیروی دریایی که در جهان در این دهه بسیار خطرناک‌تر از دهه گذشته به کاهش خود ادامه می‌دهد. شاید بایدن می‌خواست دوران ریاست‌جمهوری خود را بر اساس FDR و New Deal الگوبرداری کند. تاریخ ممکن است راهی جز الگوبرداری از ترومن و مهار آن به او ندهد. سوابق بدتری هم وجود دارد.
