فری تاون، سیرالئون – یکی از تصورات نادرست مردم از جهان این است که به جهنم می رود.
شاید به این دلیل است که پیروزی بزرگ بشر در نیم قرن گذشته – کاهش شدید فقر، بیماری و مرگ زودرس – تا حد زیادی ناشناخته مانده است. تقریباً بدترین اتفاقی که ممکن است برای هر کسی بیفتد، از دست دادن یک فرزند است و از نظر تاریخی، تقریباً نیمی از کودکان قبل از رسیدن به بزرگسالی مرده‌اند. ما اتفاقاً در عصر تحولی زندگی می کنیم که در آن 96 درصد از کودکان جهان اکنون تا بزرگسالی زنده می مانند.
این قوس در اینجا در سیرالئون قابل مشاهده است، کشوری که به طرز دلخراشی فقیر باقی مانده است – اما خطر مرگ یک کودک کمتر از نصف آن چیزی است که 20 سال پیش بود.
ممکن است در مورد سیرالئون به عنوان “خطرناک ترین مکان در جهان برای زایمان” شنیده باشید. دیگر درست نیست: طبق آمار سازمان ملل، مرگ و میر در بارداری و زایمان از سال 2000 تا کنون 74 درصد کاهش یافته است.
در یک مرکز بهداشتی دورافتاده، پس از یک مجموعه کامل از ویزیت‌های دوران بارداری، با Yeabu Kargbo، 19 ساله، که به تازگی با کمک یک ماما آموزش دیده زایمان کرده بود، ملاقات کردم. در حال حاضر مراقبت های پزشکی برای زنان باردار و نوزادان در سیرالئون و همچنین پیشگیری از بارداری رایگان است.
مادر کارگبو که توصیه های ناخواسته والدینی را ارائه می کرد که کارگبو وانمود می کرد که نمی شنود، بی سواد است و شش فرزند داشت. خود کارگبو دارای تحصیلات کلاس ششم است و می‌گوید که می‌خواهد به سه فرزند بسنده کند – و با بهبود مراقبت‌های بهداشتی و آموزش در کشور، او برنامه‌های بزرگی برای دختر جدیدش دارد.
او گفت: “من می خواهم این کودک به دانشگاه برود.”
سیرالئون هنوز مکان خطرناکی برای زایمان بر اساس استانداردهای بین المللی است. اما من از زمانی که در سال 1982 دانشجوی حقوق بودم از غرب آفریقا بازدید می کردم و یکی از دلایلی که اغلب در مورد بهداشت باروری می نویسم این است که زنان زیادی را دیده ام که به طور غیرضروری هنگام زایمان در این منطقه می میرند. بهبود در رفاه خیره کننده است.
بیش از 90 درصد از زنان باردار در سیرالئون در حال حاضر مراقبت های دوران بارداری را دریافت می کنند و اکثریت آنها در حین زایمان توسط یک ماما، پرستار یا پزشک آموزش دیده کمک می کنند. پس از زایمان، پرستاران بلافاصله نوزادان را به سینه می‌گذارند و به مادران توصیه می‌کنند که شیردهی انحصاری با شیر مادر انجام دهند و مرگ و میر نوزادان را کاهش می‌دهند.
در زایشگاه شلوغ شهر مکنی، پرستاری به من گفت که زنان در حال زایمان اغلب پشت موتورسیکلت‌ها می‌آیند، که به نظر نمی‌رسد – تا زمانی که توضیح می‌دهد که آنها قبلاً با چرخ دستی می‌آمدند.
مراکز بهداشتی شروع به مقابله با سرطان دهانه رحم کرده اند، یک بیماری وحشتناک (گاهی اوقات تا حدی با بوی بد گوشت در حال پوسیدگی تشخیص داده می شود) که بیشتر از مرگ و میر مادران در سراسر جهان باعث مرگ افراد می شود، اما بسیار کمتر مورد توجه قرار می گیرد. برخی از دختران در سیرالئون اکنون واکسیناسیون HPV را علیه آن دریافت می کنند و برخی از کلینیک ها غربالگری های کم هزینه ای را ارائه می دهند که دهانه رحم را با سرکه شستشو داده و به دنبال ضایعات می گردند.
در همین حال، فیستول های زایمان در حال ترمیم هستند و زندگی دختران را با سرعتی که 20 سال پیش تصور نمی شد، باز می گرداند.
چالش‌های عظیمی از جمله ناآرامی در شمال مالی و بورکینافاسو که می‌تواند کل منطقه را بی‌ثبات کند، باقی مانده است.
اما یکی از دلایلی که دنیا بیشتر برای کمک به کشورهای فقیر انجام نمی دهد خستگی است، این احساس که هیچ چیز جواب نمی دهد. من می ترسم که درک نادرست تا حدی توسط روزنامه نگارانی مانند من، و توسط امدادگران، مدافعان و سایر قلب های خونین ایجاد شود.
ما به بحران‌ها می پردازیم، بنابراین آنچه مردم در آفریقا درباره آن می شنوند قتل عام در سودان، گرسنگی در سومالی و قتل عام در اتیوپی است. اینها مشکلات واقعی هستند که مستحق توجه بیشتر هستند، نه کمتر – اما ما به اندازه کافی برای روشن کردن پس زمینه دستاوردهای سلامت، آموزش و رفاه انجام نمی دهیم.
بسیاری از مردم بر این باورند که فقر جهانی ناامیدکننده است – 87 درصد در یک نظرسنجی در سال 2016 گفتند که فقر در دو دهه گذشته ثابت مانده یا بدتر شده است – در حالی که در واقع سهم مردم جهان در فقر شدید از 38 درصد کاهش یافته است. 1990 به حدود 8 درصد در حال حاضر. مورخان ممکن است در نهایت به گذشته نگاه کنند و به این نتیجه برسند که جهش در رفاه انسان، سلامت و بقای کودکان مهم ترین اتفاقاتی است که در اوایل قرن بیست و یکم در جهان رخ داده است.
من در حال پایان دادن به سفر سالانه‌ام برنده سفر هستم، که در آن یک دانش‌آموز را با خود به سفر گزارشی می‌برم (نوشته برنده من، مدی بندر را بررسی کنید). ما با پرزیدنت جولیوس ماادا بیو از سیرالئون ملاقات کردیم و از او پرسیدم که آیا فکر می‌کند وسواس روزنامه‌نگاری در مورد بحران‌ها مضر است یا خیر.
او گفت: «مطمئناً، ما تو را مقصر می‌دانیم.»
ما این افتخار را داریم که در عصر معجزه زندگی کنیم. این کتاب مقدس است: نابینایان (جراحی های آب مروارید و تریشیازیس!) راه رفتن لنگ (اصلاح پا چالبی!). بیماری‌های قدیمی مانند جذام، فلج اطفال، فیستول، کرم گینه و کوری رودخانه در حال فروکش هستند و این پیشرفت به اندازه تمام خطراتی که در سرفصل خبرها قرار می‌گیرند معتبر است.
(برای کسانی که می‌پرسیدند چگونه می‌توانند به مشکلاتی که در این سفر درباره آنها نوشته‌ام کمک کنند، هلن کلر بین‌المللی را برای کارش در مبارزه با انگل‌ها و نابینایی، صندوق END برای جراحی‌هایش برای ترمیم کیسه‌های بیضه‌ای که به طرز عجیبی توسط انگل‌ها متورم شده‌اند، بررسی کنند. Camfed برای برنامه های آموزشی خود برای دختران در آفریقا.)
دلایل زیادی برای پاره کردن موهایمان وجود دارد، اما بیایید یک نانوثانیه نیز وقت بگذاریم تا به تعداد فزاینده کودکانی که گرسنه نیستند، افزایش سهم مادرانی که در زایمان نمی میرند، و راه های اثبات شده ای که برای ساختن دنیایی بهتر داریم، اذعان کنیم. . اینگونه است که می توانم به یکی از فقیرترین کشورهای جهان سفر کنم و با امید بیرون بیایم.
