راسل ویلسون انجیل فوتبال خود را به برانکوها پخش می کند

ENGLEWOOD، کلو. – راسل ویلسون به تعادل اعتقادی ندارد. این کلمه نشان می دهد که او به هر طریقی انرژی خود را حفظ می کند و آن را در بین فوتبال و خانواده، طرفدارانش و سرمایه گذاری های تجاری خود تقسیم می کند، به جای اینکه تمام نورون های وجودش را روی هر کاری که در حال حاضر انجام می دهد سرمایه گذاری کند.

اولین تمرین او در کمپ تمرینی به عنوان مدافع ابتدایی دنور برونکوس، تأییدی کاملاً روشن از رویکرد ویلسون داشت. او صبح آن روز ژوئیه از مقر تیم و وارد زمین تمرین شد و طی دو یا چند ساعت آینده از یکی از مهمترین چیزها به دیگری محدود شد.

ویلسون دارای پنج لژیون از تحسین کنندگان جدید است که در پشت مناطق پایانی ازدحام می کنند. او به تمرین‌های روز اول نزدیک می‌شد که انگار بازی‌های پس از فصل هستند، صدای پارس کردن برای هم تیمی‌های جدیدش، فرار از عجله‌ها، پرتاب کردن تاچ داون. وقتی کارش تمام شد، پس از گرفتن عکس های سلفی و امضا، به سرعت به سوی همسرش، خواننده سیارا، و سه فرزندشان در میانه میدان رفت. هر پنج نفر شماره ویلسون را پوشیده بودند. 3 پیراهن برانکو.

ویلسون به عمدی بودن، به قدرت زبان عمدی اعتقاد دارد. هیچ کس در NFL مانند ویلسون 33 ساله که عکس های شاد زندگی پربرکت خود را در رسانه های اجتماعی تقویت می کند، مثبت نیست: نکات مهم فوتبال، اجمالی از ملاقات هایش با کودکان بیمار در بیمارستان ها، عکس های ارزشمند برای کارت کریسمس. خانواده اش با لباس های هماهنگ

تنها حالات زیبایی که او بیان می کند، تمام آیات و اصول کتاب مقدس، همراه با پاس های عمیق قوس دار و سبک بازی سازی خلاقانه او، او را به ستاره فوتبال در سیاتل ارتقا داد، جایی که دوندگی جذاب او در طول یک دهه شامل چهار عنوان بخش، دو تاج NFC و یک تاج بود. پیروزی سوپر بول

اما در فصل گذشته، زندگی در سیاتل کمتر کامل به نظر می‌رسید، به اندازه‌ای که پیام‌های صیقلی ویلسون قبل از فصل 2021 در یک انفجار رسانه‌ای تغییر کرد. او خواستار اظهار نظر بیشتر در مورد پرسنل شد. او در جلو به دنبال محافظت بهتر بود. او می خواست کنترل بیشتری داشته باشد.

اما ویلسون انگشت خود را در اواسط فصل شکست و سه بازی را از دست داد، اولین بازی در دوران حرفه ای خود در NFL، و کنترل مستقیم کمتری بر موفقیت تیم برای او باقی گذاشت. او “19 یا 20” ساعت در روز را صرف توانبخشی کرد و با عجله به میدان بازگشت تا دو بازی آخر خود را به دست آورد، اما همچنان با اولین فصل بازنده دوران حرفه ای خود در NFL پایان یافت.

برنده شدن در برند ویلسون نقش اساسی دارد. تلویزیون‌های ناحیه وزن خانه‌اش در سن دیگو فقط یک کلمه را صدا می‌کنند، بدون علامت‌گذاری: برد، که اتفاقاً نام کوچک‌ترین پسرش نیز هست.

برای این منظور، ویلسون از یک تیم عملکرد خصوصی – مربیان شخصی، فیزیوتراپیست ها، ماساژورها و دیگران استفاده می کند. – برای بهینه سازی سلامت جسمی و روانی خود. جیک هیپس، مربی شخصی قدیمی‌اش، کوارتربک‌ها، حتی از سیاتل به منطقه دنور نقل مکان کرد.

ویل اوبراین، مربی قدرتی سابق دبیرستان ویلسون در ریچموند، ویرجینیا، و یکی از اعضای گروه در یک سال و نیم گذشته، گفت: “این هدف را هدایت می کند و هدف ما پیروزی است.” “من فکر می کنم بسیاری از مردم ممکن است در گفتن علنی آن عجول نباشند. ما هستیم. روسی است.”

ویلسون برای تسهیل ورودش به دنور از شرط عدم تجارت خود صرف نظر کرد. Broncos بهترین فرصت را برای رضایت حرفه ای و شخصی (طرح تهاجمی، مدیریت، جغرافیا) و همچنین غرامتی که برای Seahawks جذاب بود ارائه کرده بود.

ویلسون که در ماه مارس در بسته‌ای به برانکوها مبادله شد، گفت: «من فقط قرار نبودم جایی بروم.» احساس کردم این تیم می تواند عالی باشد.»

بلافاصله پس از این معامله، ویلسون فیس تایم گیرنده‌های جدید خود را انتخاب کرد و گفت که برانکوها را انتخاب کرده است – که آنها را انتخاب کرده است – به یک دلیل: او فکر می‌کرد که آنها می‌توانند برنده سوپربول شوند. سپس ویلسون اضافه کرد، این همان کاری است که آنها قرار است انجام دهند.

شرایط برای نشان دادن این نتیجه در دنور مساعد است، جایی که ویلسون در نهایت در یک بازی پاس با حجم بالا که توسط یک سرمربی متخلف در ناتانیل هکت هدایت می شود، بازی خواهد کرد. همانطور که در اوایل کارش در سیاتل بودند، تلاش‌های ویلسون باید با یک دفاع قوی متعادل شود. همه اینها توسط گروه مالکیت جدید Broncos، ثروتمندترین NFL، تأمین می شود، که اوایل این ماه به او یک تمدید قرارداد پنج ساله به ارزش تضمین شده 165 میلیون دلاری را اهدا کرد.

تلاش او دوشنبه شب زمانی که برانکوها فصل را در برابر سیهاوکز در سیاتل باز می کنند، تجدید می شود.

از زمان تجارت، ویلسون در مورد خوب یا بد در زمان خود توضیح نداده است – بازی‌ها برنده و باخته، روابط تقویت شده و به هم ریخته، معنایی که خروج او را پنهان کرده است. پیت کارول، مربی Seahawks، که به موعظه تکنیک‌های تمرکز حواس و تجسم شهرت دارد، فقط می‌گوید که تیم توسط ویلسون «رد» نشده است.

کارول در مصاحبه ای پس از تمرین اواسط آگوست گفت: «اینطوری نبود که برای ما اتفاق بیفتد. ما برای تحقق آن آماده بودیم.»

گویا به نظر می رسید که دو مردی که به توضیح قدرت مثبت شهرت داشتند، یک دوره موفق را با چنین اظهارات کوتاه و مبهم به پایان رساندند.

چالش‌های ورزشکاران – صدمات، تراژدی‌های شخصی، سبک‌های حرفه‌ای – به همان اندازه که پیروزی‌های آنها با طرفداران ارتباط برقرار می‌کند. میل ویلسون به عوام فریبی می تواند مشخص کند که چقدر ناملایمات او را شکل داده است، با این چالش که به نظر می رسد پس از یک برد بزرگ در اشک های او آشکار می شود. مرگ پدرش، هریسون، بر اثر عوارض دیابت در سال 2010. تیم های NFL به دلیل قدش از او در درفت عبور کردند. مهار بدنام او در سوپربول در فصل 2014 که به تلاش سیاتل برای کسب عنوان های متوالی پایان داد.

این تجارت تنها تحول در زندگی ویلسون نبود. ترور موواد، دوست نزدیک ویلسون و معمار رویکرد ذهنی او، در سپتامبر 2021 بر اثر سرطان درگذشت. آنها در حالی که ویلسون برای پیش نویس سال 2012 آماده می شد، ملاقات کردند و موواد یک روز پس از رهگیری سوپربول به محل ویلسون در سن دیگو نقل مکان کرد و در آنجا ماند. به مدت یک ماه. در طول دوستی آنها، ویلسون می‌توانست به موعود برای گفتن دو چیز وابسته باشد: اینکه او به ویلسون اعتقاد دارد و اینکه بهترین‌ها در پیش است.

این موواد بود که قدرت تفکر خنثی را به ویلسون القا کرده بود و منفی‌گرایی را تصدیق می‌کرد اما بلافاصله از آن کنار می‌رفت و به نظر می‌رسید که او آن را در مورد مرگ دوستش به کار می‌برد.

ویلسون گفت: “نه، سخت نبود.” “من پدرم را از دست داده ام. من یک دوست صمیمی ترور را از دست دادم. شما می دانید که آنها به جای بهتری می روند. این خاطرات برای همیشه در من زنده می ماند.» وی افزود: «هر کس می‌تواند هر چه می‌خواهد بنویسد. من همیشه وقتی در زمین هستم، وقتی با هم تیمی هایم هستم، لذت می برم.”

شاید اینطور باشد، اما ویلسون قطعاً در فوریه 2021 از خود لذت نمی برد، زمانی که در سوئیت در سوپر باول به تماشای شکست تامپا بی کانزاس سیتی به جای بازی در بازی نشست. تام برادی با تیم جدیدی که حول استعدادش ساخته شده بود، پس از اینکه فصل قبل توسط پاتریوت ها کنار گذاشته شد، انتقام قهرمانی گرفت.

رابرت توربین، دوست نزدیک ویلسون و یک بازیکن سابق NFL، گفت که ویلسون او را به یاد مایکل جردن و استفن کوری می‌اندازد که شک و تردید دیگران را، واقعی یا درک شده، به انگیزه و قهرمانی در می‌آوردند.

توربین گفت: “او همه مثبت است و عشق و مسیح و همه این چیزها.” “اما او گوش می دهد. داره تماشا میکنه مطمئن باش.

بلافاصله پس از بازگشت به خانه خارج از فصل خود در سن دیگو، ویلسون تا دیروقت بیدار ماند و بازی های برجسته NBA جردن را تماشا کرد و سپس پیام اینستاگرامی نیمه شب را برای تیم گروور، مربی ای که در طول شش دوره قهرمانی خود و بعد از آن با جردن کار کرد ارسال کرد. ، کوبی برایانت. گروور موافقت کرد که به نوعی متخصص کارآمدی برای ویلسون شود، آموزش های روزانه خود را سازماندهی کرد و رژیم ویلسون را پس از معامله برای محاسبه ارتفاع دنور تنظیم کرد.

گروور گفت: “همه در مورد سوئیچ صحبت می کنند، اینکه چگونه بزرگان می دانند چگونه سوئیچ را روشن و خاموش کنند – بزرگان هرگز سوئیچ را خاموش نمی کنند.” “اینطور نیست. کم نور است. آنها هرگز آن را کاملا خاموش نمی کنند.»

ویلسون در مورد مطالعه اسطوره ها در همه ورزش ها صحبت کرده است، در مورد اینکه می خواهد به یاد بیاورد، در مورد اینکه میراث او چه خواهد بود. توربین حدس زد که جان الوی و پیتون منینگ، مدافعان سابق دنور، که هر کدام دو بار قهرمان شده‌اند، معیاری برای ویلسون هستند که باید با آنها مطابقت داشته باشد. اما ویلسون همچنین تصمیم گرفت به تیمی در AFC West بپیوندد، که در آن دو مدافع جوان درخشان لیگ – جاستین هربرت و پاتریک ماهومس – او را به چالش خواهند کشید.

تیم پاتریک، گیرنده برانکو، گفت: “او بسیار آرام، خونسرد و خونسرد است، اما شما هرگز نخواهید فهمید که او واقعا به چه چیزی فکر می کند.” “من سعی کردم آن را از او خارج کنم. من هر روز دکمه‌ها را فشار می‌دهم – «تو کوچک هستی، نمی‌توانی این کار را انجام دهی» – فقط برای اینکه ببینم می‌توانم واکنشی نشان دهم یا نه. هرگز. او فقط به من می خندد. شما نمی توانید او را از هدفش در آن روز خارج کنید.”

افراد متعددی، از جمله توربین و کلینت کوبیاک، مربی تیم مدافعان، به شادی ویلسون در دنور اشاره کرده اند و شور و شوق او را با شور و شوق یک تازه کار که تلاش می کند خود را ثابت کند، برابر دانسته اند.

“وقتی برای اولین بار او را دور زدم، به این فکر کردم که این نمی تواند واقعی باشد. جورج پاتون، مدیر کل برونکوس، گفت: این یک یا دو روز ادامه خواهد داشت. “این اوست.”

شدت خوشحالی او اضطرار را به فهرستی که با آن آشنا نیست گسترش داده است. در جمع، ویلسون از هم تیمی هایش درخواست می کند که چشمان هم تیمی هایش را ببیند تا بتواند مستقیماً به آنها نگاه کند، و به اصرار او، آنها اکنون کوزه های آب حمل می کنند و سطح هیدراتاسیون خود را قبل از تمرین آزمایش می کنند. ویلسون دو بار در طول فصل خارج از فصل، از اعضای تیم برای تمرین در ملک خود در سن دیگو دعوت کرد.

دالتون ریزنر، خط حمله سال چهارم گفت: «این یارو می‌خواهد ما عرق کنیم. او از ما می خواهد که گام های درستی برداریم. او از ما می خواهد که همه چیز را درست انجام دهیم. او سبک زندگی قهرمانی را دنبال می کند.»

قبل از اینکه ویلسون به دنور بیاید، ریسنر تمرین های پیاده روی را به عنوان یک مهلت می دانست، زمانی که به گفته او، زمانی برای پوشیدن کلاه توپی و سرد شدن بود. دیگر نه.

از من می پرسند چند روز مرخصی داری؟ ویلسون پس از یک تمرین در اواسط آگوست گفت: من فقط به نوعی می خندم. “چند روز مرخصی دارم؟ روزهای مرخصی نمیگیرم هر روز، 365 روز، این کاری است که من انجام می دهم، این سبک زندگی من است. هر روز. برای من، من می توانم بیش از 20 سال بازی کنم، این چشم انداز است، این هدف است.” او افزود: «اگر همیشه نگران اتفاقات پیش رو باشید، همیشه امروز را از دست می دهید. پس میدونی به چی پایبندم؟ من به شادی می چسبم فقط شادی.»