صادره به تاریخ، صادره در تاریخ، تاریخ صدور:
آنی ارنو اولین زن فرانسوی شد که برنده جایزه نوبل ادبیات روز پنج‌شنبه شد، به دلیل قدردانی از «شجاعت و دقت بالینی» که با آن تجربیات شخصی خود را به‌عنوان زنی با پیشینه طبقه کارگر استخراج کرده است تا زندگی در فرانسه را پس از جهان کشف کند. جنگ دوم.
آکادمی سوئد در توضیح انتخاب خود برای نویسنده 82 ساله – شانزدهمین برنده جایزه نوبل برای نوشتن به زبان فرانسوی، گفت: ارنو به طور مداوم و از زوایای مختلف زندگی ای را بررسی می کند که با تفاوت های شدید در رابطه با جنسیت، زبان و طبقه مشخص شده است.
در بیش از 20 کتاب منتشر شده در طی پنج دهه، ارنو بدون ترس به صمیمی ترین لحظات زندگی از جمله برخوردهای جنسی، بیماری، پیری و مرگ پرداخته است. اقتباسی سینمایی از رمان او در سال 2000 “اتفاق” (“L’événementوی درباره تجربه سقط جنین زمانی که هنوز در فرانسه غیرقانونی بود، برنده شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز در سال 2021 شد.
ارنو که در سال 1974 در اولین کتاب خود به همین موضوع اشاره کرد، به خبرنگاران در پاریس گفت: «در آن زمان تصور نمی کردم که 22 سال بعد، حق سقط جنین به چالش کشیده شود. من تا آخرین نفسم برای حق انتخاب زن برای مادر شدن یا نشدن مبارزه خواهم کرد.»
خبر فوری:
2022 #جایزه نوبل در ادبیات به نویسنده فرانسوی Annie Ernaux “به خاطر شجاعت و دقت بالینی که با آن ریشه ها، بیگانگی ها و محدودیت های جمعی حافظه شخصی را کشف می کند” اعطا می شود. pic.twitter.com/D9yAvki1LL– جایزه نوبل (@NobelPrize) 6 اکتبر 2022
FRANCE 24 با دکتر صحبت کرد. Elise Hugueny-Leger، مدرس ارشد دانشگاه سنت اندروز که مقالات زیادی در مورد Annie Ernaux منتشر کرده است، در مورد سبک متمایز نویسنده فرانسوی و اینکه چرا آثار عمیقا شخصی او با بسیاری از خوانندگان طنین انداز شده است.
F24: در تمجید از کار ارنو، کمیته ادبیات نوبل گفت که او “درباره چیزهایی می نویسد که هیچ کس دیگری درباره آنها نمی نویسد”. چه چیزی در مورد کتاب های او خاص است؟
Elise Hugueny-Leger: اصالت ارنو هم ناشی از موضوعاتی است که انتخاب کرده و هم از سبکی که با آن آنها را بررسی کرده است. او از همان ابتدا، از دهه 1970، به همان خط نویسندگی پایبند بود. ایده این بود که به تجربه خود تکیه کند تا تا حد امکان به تجربه انسانی نزدیک شود. با گذشت زمان، او به داستان‌های تخیلی پشت کرد تا عمیق‌تر به جزئیات سخت‌ترین تجربیات زندگی، چه فیزیکی و چه احساسی، از از دست دادن عزیزان گرفته تا تجربیات بدنی مانند سقط جنین مخفیانه اش بپردازد. در این فرآیند، او به طور مداوم موفق شده است که تجربیات خود را با دنیایی که در آن آشکار شده است، طنین انداز کند.
کتاب‌های او گزارش‌های عمیقاً شخصی، از جمله جزئیات اجتماعی-اقتصادی از پیشینه طبقه کارگر خانواده‌اش را ارائه می‌دهند. آیا می توانید کمی بیشتر در مورد آن در زمینه تشکیلات ادبی فرانسه به ما بگویید؟
آنی ارنو از یک پیشینه نسبتاً متوسط از طبقه کارگر است. او احتمالاً قرار نبود نویسنده ای معتبر شود، اما والدینش قویاً او را تشویق کردند که به جای رها کردن مدرسه برای شروع کار، به تحصیل ادامه دهد. او درباره این محیط اجتماعی که از آن آمده است (…) نوشته است. گفتار عامه پسند از طریق نقل قول ها و شنیده ها در نوشته های او گنجانده شده است. سخنرانی او یک سخنرانی چندصدایی است که از کلمات دیگران، به ویژه “مردم فراموش شده” وام گرفته است.
او می توانست انتخاب کند که از آن روی برگرداند [this milieu] و فقط در مورد تجربه زندگی فعلی خود صحبت کند. اما، در ذهن او، نوشتن با احساس مسئولیت همراه است. برخورداری از امتیاز بخشی از این نهاد همچنین به معنای استفاده از این امتیاز برای به چالش کشیدن نهاد، تلاش برای تغییر مرزها، با گنجاندن برخی موضوعات ناراحت کننده، از جمله موضوعات سلطه اجتماعی است. می دانیم که ارنو به شدت تحت تأثیر پیر بوردیو، جامعه شناس فرانسوی بود [editor’s note: an influential theorist of power dynamics in society]. اینها موضوعاتی هستند که سازمان ممکن است همیشه مایل به شنیدن آنها نباشد.
ارنو به صراحت در مورد سقط جنین، رابطه جنسی و روابط صحبت می کند. او را اغلب نویسنده تجربه زنان می نامند. می توانید کمی بیشتر در مورد ماهیت فمینیستی کار او توضیح دهید؟
فمینیسم از همان ابتدا وجود داشت. هر کتاب اول [“Les armoires vides”, published in English as “Cleaned Out”] روایتی تخیلی از سقط جنین او بود، در سال 1974 منتشر شد، زمانی که سقط جنین هنوز قانونی نشده بود. ما در آن زمان نمی‌دانستیم که زندگی‌نامه‌ای است (…). بعد فمینیستی در کاوش بدن و تجربیات خاصی که زنان از سر می گذرانند، یافت می شود، اما همچنین در تجربیاتی که با روشی که جامعه شما را قرار می دهد مرتبط است. ما دائماً بین خصوصی‌ترین حوزه – بدن، قاعدگی، پیری، بیماری – حرکت می‌کنیم و در عین حال هرگز از روشی که زنان در جامعه تکامل می‌یابند دور نیستیم. و ما می توانیم ببینیم که چگونه این اثر بین 40 تا 50 سال تاریخ را در بر می گیرد.
در طول سالها، ارنو از تجربه و موقعیت خود برای بیان اظهارات قوی نه تنها در کتاب‌هایش، بلکه در خارج از آثارش، به عنوان مثال در مقالاتی که برای روزنامه‌های برجسته نوشته شده است، استفاده کرده است. او موضعی فعال در حمایت از حقوق زنان اتخاذ کرده است.
این نویسنده اخیراً از موفقیت های فراوانی برخوردار بوده است، چه در چاپ و چه در فیلم، اما شاید در خارج از فرانسه چندان شناخته شده نباشد. این جایزه چگونه اوضاع را تغییر خواهد داد؟
او چندین دهه است که به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده است، اما درست است که در خارج از دانشگاه و تعداد کمی از خوانندگان وفادار او چندان شناخته شده نبود. همه چیز با “سالها” به طور قابل توجهی تغییر کرد (Les Annéesترجمه آن مدتی طول کشید – در سال 2008 منتشر شد و تنها در سال 2017 به انگلیسی ترجمه شد – اما به او شهرت و شهرت بین المللی داد. اکنون با اقتباس برخی از کتاب‌های او در فیلم و البته این جایزه بسیار معتبر، ما شاهد علاقه بین‌المللی بیشتری به آثار او خواهیم بود. و تا حدودی به این دلیل که کار او طنین بسیار قوی در خارج از دنیای فرانسوی زبان دارد. تقریباً هر کسی می تواند با برخی از موضوعات کتاب های او آشنا شود.
دکتر. Hugueny-Leger وب سایت www.annie-ernaux.org را توسعه داده است که مطالب کتابشناختی مفصل و همچنین متون منتشر نشده قبلی توسط نویسنده فرانسوی را ارائه می دهد.
