در حالی که ادغام موسسات مالی کوچکتر را در تمرکز فزاینده قدرت بانکداری جهانی در دهه 1980 فرو برد، آقای. مورخان به روچیلد نسبت داده اند که از نام روچیلد در برابر آنچه او تجارت نامطلوب می دانست محافظت کرده و استقلال ارزشمند آن را که تحت فشارهای خارجی و تفرقه داخلی تهدید شده بود، حفظ کرده است.
شهرت روچیلد، آقای. روچیلد اصرار داشت، در دهه 1960 توسط پسر عموی خود به نام ژاکوب روچیلد، که پیشنهاد ادغام بانک خانوادگی با SG Warburg، یک بانک سرمایه گذاری فهرست شده در بورس اوراق بهادار لندن، در معرض خطر قرار گرفت. جیکوب بعداً از این نام خانوادگی در تراست سرمایه گذاری تهاجمی روچیلد خود استفاده کرد تا معاملات سودآوری با شرکت های هنری و کرایه اتومبیل منعقد کند و با کارآفرین آمریکایی و مهاجم شرکتی، سائول استاینبرگ، یک صندوق مشترک و یک شرکت بیمه را تصاحب کند.
اولین محافظه‌کارتر با مخالفت با استفاده از این نام برای چنین معاملاتی، بر پسر عمویش غلبه کرد، او از سمت مدیر شرکت هلدینگ خانوادگی استعفا داد و نام واحد خود را RIT Capital گذاشت. این اختلاف تا سال 1980 ادامه داشت، زمانی که پسرعموها توافق کردند که بانک خانوادگی جدا از سرمایه گذاری RIT جیکوب فعالیت کند. در حالی که مطبوعات این درگیری را یک خصومت خانوادگی توصیف کردند، اما پیامدهای گسترده تری برای اتحاد و استقلال شرکت بزرگ روچیلد داشت.
از دهه 1760، زمانی که پدرسالار مایر آمشل روچیلد سلسله را در فرانکفورت تأسیس کرد و چهار پسر از پنج پسر خود – پنج تیر در نشان خانواده – را برای ایجاد چهار تجارت دیگر در لندن، پاریس، وین و ناپل فرستاد، روچیلدها یک شراکتی که ثروت و پیوندهای خانوادگی آن یک سنگر بوده است. اما در قرن بیستم، جنگ‌های جهانی، رکود بزرگ و دیگر گونه‌ها این اتحاد را مختل کرده بود.
برای بازسازی شراکت دنیای قدیم، آقای. روچیلد تلاش موفقیت آمیزی را برای اتحاد مجدد منافع خانوادگی متفاوت تحت یک سایبان مستقر در سوئیس، Rothschilds Continuation Holdings، که دارای سهام در شرکت های روچیلد در بریتانیا، فرانسه، ایالات متحده، هلند، استرالیا، هنگ کنگ، سنگاپور و سایر مناطق بود، رهبری کرد. آقای. روچیلد از سال 1982 تا 2003 رئیس آن بود.
او در سال 1996 به نیویورک تایمز گفت: «اولین نقطه قوت مهم خانواده اتحاد است.
نایل فرگوسن، مورخ اقتصادی بریتانیایی، در «خانه روچیلد» (1998) نوشت که آقای. روچیلد معتقد بود «روچیلدها می‌توانند با ساختن نسخه‌ای مدرن از سیستم قدیمی روچیلد، فضایل سنتی شرکت خانوادگی را با یک دسترسی واقعی جهانی ترکیب کنند: در مرکز، گروهی از شرکت‌های تحت کنترل خانواده با شبکه‌ای در حال گسترش از آژانس‌ها با درجات مختلفی از خودمختاری همراه است.»
